تأثیر سرمایه اجتماعی بر بالندگی اعضای هیات علمی تربیت‌بدنی و علوم ورزشی

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر سرمایه اجتماعی بر بالندگی اعضای هیات علمی تربیت‌بدنی و علوم ورزشی بوده است. این تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی به اجرا در آمده است و جامعه آماری را تمامی اعضاء هیات علمی دانشکده‌ها و گروه‌های دولتی تربیت بدنی و علوم ورزشی بوده که طبق پورتال اینترنتی دانشگاهها برابر با 460 نفر می باشد. با توجه به شرایط خاص تحقیق و تعداد محدود جامعه آماری، در این پژوهش کل جامعه به عنوان نمونه استفاده شده است و تعداد 202 پرسشنامه بعد از پیگیری مستمر برای تحلیل داده ها استفاده شد. برای گرد‌آوری داده‌ها از دو پرسشنامه بالندگی اعضای هیات علمی شفیع‌زاده (1389) و سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998) استفاده شد استفاده شد. طی یک مطالعه مقدماتی بر روی 30 نفر از جامعه پژوهش، پایایی پرسشنامه سرمایه اجتماعی 95/0 و بالندگی اعضا هیات علمی 96/0 محاسبه گردید و جهت بررسی روایی از دو نوع روایی محتوایی و روایی سازه (همگرا) استفاده شده. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و همچنین از آزمون های مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که میانگین بالندگی اعضای هیات علمی برابر با 65/3 و میانگین سرمایه اجتماعی برابر با 58/2 بوده و علاوه بر این، یافته‌های پژوهش بر برازش قابل قبول مدل سرمایه اجتماعی (073/0= RMSEA،90/0GFI=) و بالندگی (063/0= RMSEA،92/0GFI=) در جامعه پژوهش قابل می‌باشند. همچنین بین سرمایه اجتماعی و هر یک از ابعاد آن با بالندگی اعضای هیات علمی رابطه معنی داری مشاهده نشد. مدل و ابزارهای سرمایه اجتماعی و بالندگی منتج از پژوهش حاضر می تواند به عنوان ابزاری جهت بررسی و سنجش سرمایه اجتماعی و بالندگی در بین اعضای هیات علمی مورد استفاده برنامه ریزان و محققان قرار گیرد.